Vicdanın Sesiydi Bekir Coşkun

Az yazardı, öz yazardı. Namusuyla gazetecilik yapanlar arasında ilk sıralardaydı.  Mahkemelerde süründürüldü, asla af dilemedi. 

Eğilip bükülmedi,

kimse ona “satılık kalem” diyemedi.

Hoşgörünün, tevazunun, insanlara, olaylara o kadar esnek ve anlayışla yaklaşırdı. 

Ustasıydı usta Bekir Coşkun!.. 

Saygınlığı, ilkeli duruşu tartışılmazdı.

Katıksız yurtseverdi, Cumhuriyetçi kimliği ön plândaydı.

En çok paylaşılan yazılarından birinde şöyle yazmıştı;

“Ben Atatürk’ü sevmeyenleri de sevmem.

O bir insan değildir bizler için. Bir ilkedir, bir idealdir, bir rejimdir, bir ülkedir, özgürlüktür, bağımsızlıktır, medeniyettir. Biz hepsine birden ‘Atatürk’ deriz. Bu yüzden dilimizden 

düşmez…"

“Sevgiyi yok edenler dışında” bütün insanları, bütün canlıları sevmek gerektiğini düşünendi.

Vicdanın gözü, kulağı, sesiydi işte!

****

"Benim kalemim hep şefkat, merhamet, sevgi istedi...

Kine, nefrete, merhametsizliğe kızdım" yazandı...

Yüreği kadar büyüktü Bekir Abi. 

Toplumun yüreği olmayı hak edecek kadar! 

Haluk Isık Bu ocam ne güzel yazmıştı;

"Bekir Coşkun olmak zordu, o yazısıyla yüreğiyle bunu hepimizden bir parçaya dönüştürdü."

****

Hayvanlara tutkuyla bağlıydı. 

Onlar da Bekir Coşkun’a..

Pako'yu nasıl unuturuz? "Pako'ya Mektuplar" kitabında yazmıştı;

"İşte böyle Pako.  Gördüğüm her kuş, tanıdığım her yaratık, peşinden baktığım her tavşan, sırtüstü uzanıp seyrettiğim her şahin beni büyüledi. 

Yüreğimde inanılmaz fırtınalar koptu.

Artık âşıktım Pako. 

Dağlara, ormanlara, ağaçlara, derelere, taşlara, kayalara, dikenlere âşıktım.

Sevgimin öyküsünü anlatıyorum sana…

Bizler, bizi sevenleri gözlerinden tanırız…

Onların yüreklerindeki sevgi, güzel yüzlerine yansır.

Onların gözlerini gördüğümüz zaman sevinip çılgına dönmemiz ondandır…

Bizler; kimimiz evlerde, kimimiz barınaklarda, kimimiz sokaklarda,

kimimiz karanlık bir kuytuda yaşayabiliyorsak, tümünü, bizleri seven o iyi insanlara borçluyuz…

Onlar iyi insanlar…”

****

30 Eylül 2020'deki Sözcü'de son yazısındandı şu satırlar;

"Yazı bilmem

Yazarım yazı bilmem

Bu yaz böyle geçti

Gelecek yazı bilmem..."

Ayrılık mevsiminde, bir hazan günü bir yıl önce bugün “Eyvallah” dedi, gitti!

Seni, o hep gülümseyen yğzünle anımdayacapız 

Yerğn, yüreğimizin sıcaklığı Bekir Abi. 

Yazılarınla, kitaplarınla, anılarınla.

Saygıyla, sevgiyle, rahmetle...