Hasan Zeki Sungur

Aslan Asker...

Dayımın damatlarından Vedat Peker, emekli albaydı. Bir tanecik Vedat amcamdı o benim. Emekli olduktan sonra bizim kütüphane açılışlarına katıldı, etkinliklerimizi yakından takip etti. Centilmen mi centilmen bir askerdi.  Çok iyi bir eş olduğunu yakından bildiğim gibi, çok iyi bir baba olduğuna da yakından tanığım.

Amcamın iki damadı da asker. Onlar da emekli albay…

Kuzenlerimden Mertol, emekli yarbay/ dişhekimi. Abimin kayınbiraderi emekli yarbay. Amcalarımdan birinin damadı astsubay.

Çok yakın arkadaşlarımdan biri olan Süha, Salihli’den yan komşumuzun oğlu. Emekli tuğgeneral…

Herbiri kendi halinde, iyi insanlar. Ve de herbiri siyasete meraklı…

***

Ama bir asker var ki bambaşka…

Hasan Zeki Sungur…

Emekli albay…

Alaşehirli. 1974, Kara Harp Okulu mezunu. Muhabere subayı…

Kara Kuvvetleri Komutanlığı ve Genelkurmay Başkanlığının çeşitli birimlerinde birlik komutanı ve karargâh subayı olarak çalışmış. 2005’te de emekli olmuş.

İzmir’de yaşıyor. Anlamlı bir yaşam sürdürüyor dersek daha doğru olur. Anlam'dan kastın ne diye soracak olursanız hemen yanıtlayayım.

Hasan Zeki Sungur,  her şeyden önce sorumlu bir birey. İyi bir yurttaş…

Herkes gibi oturup kalkan, yiyen içen, günlük sporunu ihmal etmeyen, gazetelerini okuyan, gündemi izleyen ve duyarlılık gerektiren her konuda 'ben varım' diyen biri…

Bu kadarı ona yetmiyor ama…

Daha başka konulara da kafa yoran bir asker.

Doğduğu Alaşehir topraklarındaki köy okullarına gidip öğretmenlerle görüşen/ konuşan ve o okullara kütüphane kuran bir gönüllü…

Bir iki köye kütüphane kurmakla kalmamış, tamı tamına 13 köy okuluna kütüphane kurmuş.

Elini cebine atan, komşularını bu konuda harekete geçiren bir eylem adamı!

Oturduğu mahallenin muhtarıyla kanka olmuş. Muhtarlık binasına kocaman bir kütüphane kazandırmış. El ele vererek… Muhtar Gürol Bey diyor ki: "Komutan, bizim kitaplık kolu başkanı!"

Kütüphanelerin ve köylere gidip gelmelerin dışında periyodik aralıklarla devre arkadaşlarıyla buluşup geçmiş günleri yâd ediyor. İçinde yer aldığı sivil toplum kuruluşlarıyla farkındalık yaratma adına koşuşturuyor, toplantılara katılıyor, aklından geçenleri dillendiriyor, öneride bulunuyor. Askerden kalma alışkanlık olsa gerek bu işleri büyük bir disiplin duygusu içinde sürdürüyor.

Karşıyaka’da yaşıyor ya… Belediye Başkanını yakından izliyor. Eksik ya da yanlış mı yapılıyor?  Çıkıp konuşuyor/ eleştiriyor. Kimseden de çekindiği yok.

Çünkü, aslan asker o!

Köylere kütüphane kazandırma kesmiyor onu… Bu konuyla ilgili kişilere ve kurumlara da omuz veriyor.

Tanıştığımız günden bu yana bize olan katkıları da alkışlanası türden…

Kişilerle alıp veremediği yok. O Çin atasözünün etkisinde kalmış biri…

"Büyük kafalar fikirleri, orta kafalar olayları, küçük kafalar kişileri tartışır."

Sokağına, mahallesine ve kentine bakışı bu doğrultuda.

Arkadaşları sıkıntıda mı? Koşuyor!

Depremde Bayraklılılar zarar mı görmüş, Hasan Zeki Sungur ertesi sabah orada!

Gözlemci ve görevli gibi… Birinin ona bu konuda görev vermesine gerek yok. O, sorumluluğunu ve neler yapabileceğini biliyor. Sessizlerin sesi oluveriyor.

Bunlar hızını kesmiyor Hasan Zeki arkadaşımın.

Asıl söyleyeceğime gelince…

O bir asker ama eli kalem tutan bir asker!

Düşünen, mahalle / semt ve ülke sorunlarına kafa yoran, kafa yormakla kalmayıp yazan biri…

Hasan Zeki Sungur, araştıran/ üyesi olduğu kitap kulüplerinde okuduğu kitaplarla ilgili konuşan/ paylaşan ve kitapla ilgili düşüncelerini yazan bir amatör yazar…

Bunlar da hızını kesmiyor onun.

Ne mi yapıyor?

Her yıl, blokunda yazdığı yazıları ciltletip kitap haline getirdikten sonra eşine dostuna ve kitapsever yakınlarına armağan eden bir paylaşımcı!

Milli Mücadelede Alaşehir,  Kula Beyler Sülalesi, Atatürk Devrimleri ve Karşı Devrim, Her Telden, Kıssadan Hisseler, Estikçe, Gündemden, Haftalık, onun derleyip kitaplaştırdığı çalışmaları…

Karınca gibi mi desek yoksa arı gibi mi…

Benim gözümde o, aslan oğlu aslan asker!