Geçen Hafta

Geçen hafta benim için epeyce yoğun geçti. Bayraklı Belediyesi ve Çiğli Belediyesinin etkinlikleri, Yakapınarlı dost Ahmet Erendoğa’nın Cumhurbaşkanı’na hakaret ettiği iddiasıyla yargıç karşısına çıkarıldığı Karşıyaka Asliye Ceza Mahkemesi’nde bir avuç inançlı dava arkadaşıyla birlikteliğim ve Güzelbahçe Belediyesiyle aydınlanma evi ve kütüphane konusundaki görüşmelerim, enerjime enerji kattı diyebilirim.

***

Bayraklı Belediyesi son aylarda kapattığı kütüphanelerle entelektüel çevrelerin mercek altına aldığı bir belediye idi. Hatta bu konuda beni de arayıp “Ne susuyorsun?” diyenler bile olmuştu. Çünkü Nafiz Gürman Mahallesi Kültür Merkezinde bir kütüphane ve Rasime Şeyhoğlu Aydınlanma Evi açmıştık.

Arkadaşlarımın beni kınamalarının nedeni buydu. Belediyeye kütüphane ve aydınlanma evi açtım diye mi susuyormuşum?!

O günlerde İzmir dışındaydım. Gelir gelmez Yunus Demir arkadaşımla kütüphanemizi ziyarete gitmiş, gördüğüm tablo karşısında nutkum tutulmuştu. Çünkü ne kütüphane ne de aydınlanma evi vardı kültür merkezinde. İkisini de bir başka kültür merkezine taşımışlar, haberimiz yok. Bir zahmet, bize de sorsalardı keşke... Buna bile gerek duymamışlar. İki binden fazla kitabımız, bir başka güzel insanın adını taşıyan kütüphanede isimsiz olarak bulunuyor şimdi. Sanki kitapların tamamı ona aitmiş gibi… Çok üzüldüm. Yine de içimde bir umut var. O kütüphanenin adı, bir köşesine annemin adının da konulacağı şekilde yeniden düzenlenir belki. Başkan, bu değerbilirliği gösterir gibi geliyor. Umarım yanılmam.

Diğer kütüphanelerin akıbetini öğrenmek istediysem de buna zaman bulamadım.

Ama Bayraklı merkezindeki kütüphaneyi ziyarete gittiğimde bütün kitapların kolilere doldurulduğuna tanık oldum. Diğerleri de burada gördüğümden farksızmış duyduğuma göre… Kapatılmışlar. Kitaplar ne olmuş, bildiğim yok.

Bayraklı Belediyesi bir yandan bunu yaparken bir yandan da başka belediyelerin üstesinden gelemediği olağanüstü güzellikte bir etkinliğe imza attı doğrusu: 1. Bayraklı Uluslararası Homeros Edebiyat/Sanat Festivali.

Ana başlık da şöyle: “HOMEROS KENTİNE DÖNÜYOR”.

Katılan isimlere gelince; Tunç Soyer, Ahmet Telli, Özdemir İnce, Adonis, Fuat Saka, Haluk Işık, Ümit Yaşar Işıkhan, Cenk Gündoğdu, Raguel Lanseros, Namık Kuyumcu, Yaşar Aksoy,  Latife Tekin, Irmak Zileli, Kemal Varol, Zeynep Göğüş, Fergun Özelli, Manahel Alsahoui, Mehmet Özceylan, Seval Arslan, Arife Kalender, Baki Ayhan, Cladio Pozzani, Dilek Özkan, Haluk Şahin, Sema Sandalcı, Christos Koukis, Olcay Özmen, Özgür Zeybek, Bircan Çelik, Yıldız Çiçek Sivri, Mehmet Hakkı Suçin, Ferruh Tunç,  Merdan Yanardağ, Akif Kurtuluş, Nihat Behram, Nurduran Duman, Sylvestere Clancier, Suna Aras, Özlem Gürses, Dilek Gappi, Nihat Özdal, Yusuf Alper, Barış İnce, Feyza Hepçilingirler, Figen Şakacı, Aslıhan Tüylüoğlu, Bilsen Başaran, Erkan Karakiraz, Neslihan Yalman, Aydın Şimşek, Eren Aysan, Veysel Çolak, Bircan Çelik, Altay Ömer Erdoğan, Fatma Aras, Neslihan Perşembe, Sabahattin Umutlu.

Yer: Smyrna Antik Kenti – Tepekule Kongre Merkezi- Yamanlar Nâzım Hikmet Parkı

Dikkat edilirse başta şairler olmak üzere etkinliğin özne kişileri gazeteciler, yazarlar,  müzik insanları ve başkanlar...

Peki, Homeros kim? MÖ. 928 yılında İyonya’da doğmuş, Yunanistan’da ölmüş bir ozan. Batı Edebiyatı’nın ilk büyük yapıtları kabul edilen İlyada ve Odysseia destanlarının yazarı/derleyicisi. Hakkındaki bilgileri tarihçi Herodot’tan öğreniyoruz. Gözlerinin görmediğini, oradan oraya dolaşarak şiir okuyup ekmeğini kazandığını… Smyrna bölgesinde yaşadığı varsayıldığına ve Meles’te doğduğu için Melesigenes adıyla da anıldığına göre hemşehrimiz sayılır.

***

Benim Homeros düşkünlüğüm ise epeyce eski. İnternette (bilgisunarda) Bianet’e girerseniz şöyle bir başlık gözünüze çarpacaktır: “İZMİR’E HOMEROS HEYKELİ DİKELİM.” 14 Eylül 2001 tarihli Kuzey Ege gazetesindeki köşe yazımın başlığıydı bu. O günkü bilgilerin ışığında  “5001 yaşına giren İzmir’e niçin Homeros heykeli dikilmiyor!” diye sormuştum.

2000 yılında da Yeni Asır’ın POTA köşesinde dile getirmiştim bu düşüncemi… Erkin Usman’ın POTA’sında… Malum, ben de  ‘POTA’nın eğitimcisi’ydim o yıllarda.

Yazıma ses veren sadece Cemil Şeboy olmuştu. Buca’nın Belediye Başkanı olan Sayın Şeboy, “Hocam buyurun gelin, istediğiniz yere Homeros’un heykelini dikmeye hazırım,” demişti. Ben de heykeltıraş Cahit Koççoban’ı alıp Başkan’a gitmiş, bir saat kadar Buca’nın meydanlarını dolaşmıştık.

Ahmet Piriştina da benzer bir söz vermişti ama ne Buca’ya ne de Meles’in kıyısına dikildi Homeros’un heykeli. Son olarak o yazımda “Ey belediye başkanları, ey şairler, ey valiler, gelin 2001 yılında İzmir’e Homeros heykelini dikelim. Olmuşken de Meles’in kıyısına…” demiştim. Olmadı.

Bayraklı Belediyesinin bu etkinliğini yakın çevremde, sağda solda anlatıyor olmam bundan! Homeros aşkımdan! 3-4-5 Haziran’daki etkinlik için Bayraklı Belediyesine alkış! Onca önemli sanatçının bir araya getirilebilmiş olması da apayrı bir başarı.

Başkanı, mesai arkadaşlarını ve etkinliğin mimarlarını can-ı gönülden kutluyorum.

Ancak…

Sormadan da edemeyeceğim; Homeros, ‘Kör Ozan Homeros’ olarak bilinir. Onunla ilgili bir etkinliğin kapsamı yalnızca sanat ve edebiyatla daraltılsaydı daha iyi olmaz mıydı? ‘Türkiye’de Haberci Olmak’ gibi uzak konuları da işin içine katmak ne kadar doğru acaba?

Merdan Yanardağ benim çok saygıdeğer bulduğum bir gazeteci. Ve de mükemmel bir hatip! Zevkle dinledim kendisini. Fakat Homeros’la ilgili bir etkinlikte haberciliğin yer alması da neyin nesi?    

Ayrıca çok ciddi, çok emek verilmiş bir festivalde, sanki herkesin gönlünü etmek için birden çok kişiye ödül vermek yerine sadece bir kişiye ödül vermek daha doğru olmaz mıydı?

Adonis ve Özdemir İnce tamam. Uluslararası olduğu için bir bizden bir de yurt dışından…  Ama diğerleri başka yıllara bırakılamaz mıydı? Hepsini bir yıla sığdırmak şart mıdır?

Nedense İzmir’deki bazı çevrelerde çok sayıda ödül dağıtma alışkanlığı oluştu. Bir bakıyorsunuz, aynı ödül töreninde 30-35 kişiye birden ödül… Seçici kurulları var mıdır, varsa kimlerdir? Kim hangi alanda niye ödüllendirilmiştir? Hiçbiri net değil.

Neyse...

Adı bir yerlerde “kütüphaneleri kapatan başkan” olarak geçse de Homeros’a sahip çıkması nedeniyle Bayraklı Belediye Başkanı’nı bağrıma basıyorum ben. Darısı Bornova ve Buca Belediye Başkanlarının başına!

***

Çiğli Belediyesi de düzenlediği etkinliklerle kültür dünyasının adeta cazibe merkezi olmuş durumda. Karşıyaka Belediyesini solladığı bir gerçek… Etkinliklerine gidip katıldığım yok gerçi. Fakat onun da nedeni var, anlatayım:

Zamanın birinde, kütüphane ve aydınlanma evi kuracağız diye 4255 kitap, camlı dolaplar ve anı evinin kimi objelerini teslim ettiğim belediyenin 11 ay sonra telefon açıp “Eşyalarınızı ve kitaplarınızı alın hocam!”  demesini unutamıyorum. Meğerse bana gösterdikleri adres (kültür merkezinin üstündeki salon) ruhsatsızmış, elektriği de yokmuş.

Hem Fakir Baykurt hem de Meral Akşener’in MHP’li abisinin adına park düzenlemeyi beceren Başkan, bana elektriği bağlanmamış/ruhsatı alınmamış binayı göstermiş kütüphane olarak… Olacak iş değil. Bu yüzden de onca kitabımıza sahip çıkamamış, boşu boşuna 11 ay bekletmişti bizi.

Belediye, travma yaşatmıştı bize.

Geçen haftaki etkinlik 15-16 Haziran Olayları üzerineydi. Muammer Toprakçı kardeşimin de konuşmacı olduğu etkinliğe belediyeye olan kırgınlığım nedeniyle gidemedim. Çok arzu etmiş olsam da…

Şu var ki Çiğli Belediyesi, alkışlanası etkinliklere imza atıyor.

***

Yeri gelmişken şunu da söyleyeyim; üç dört aydır Güzelbahçe Belediyesi ile görüşmeler yapıyoruz. Rasime Şeyhoğlu Aydınlanma Evi için… Nitekim Siteler Semt Evi’nde Fulya Alçay ile buluştuk ve mekânı görebildim. Herhâlde önümüzdeki günlerde amacımıza ulaşacağız. Bekliyoruz.

***

Ahmet Erendoğa’ya gelince…

Yakapınarlı Ahmet Erendoğa’yı ben Veli Lök aracılığıyla tanıdım. Sosyal medyada yazan, düşündüklerini paylaşan muhalif ruhlu bir abimiz…

20 Aralık 2021’de  “Başımızın Davunu ve Bitmeyen Çile” başlıklı yazısında Sayın Cumhurbaşkanı’na hakaret etmiş güya. Etkin bir eleştiri yazısı olduğu ortada, fakat karşı taraf eleştiriye tahammülsüz olduğu için hakaret var diye dava açmış. “Eleştiri karşısında zayıflar korkar,” sözünü kanıtlarcasına...

Evet, yapılan iş övgü değil, ağır sayılabilecek bir eleştiri… Fakat bizim siyasiler övgüden hoşlanıyor, eleştiriye kızıyorlar. Recep Tayyip Erdoğan da bu siyasilerin başında geliyor. Dünyada bir başka örneği de yok gibi. Kim eleştiriyorsa dava açıyor. Sayısı binlerce… Türkiye, bugüne değin böylesini görmedi.

Anayasada “Recep Tayyip Erdoğan eleştirilemez!” diye bir madde yok oysa. Yaşamımızı zehir eden, toplumun ezici çoğunluğunu geçim sıkıntısı içinde bırakan Saray’ı ve başkanını tabii ki eleştireceğiz. Tabii ki işsizliğin hesabını soracağız, tabii ki çok yerden dolgun maaşlar alanları dilimize dolayacağız, tabii ki geçmediğimiz köprülerin, girmediğimiz tünellerin paralarının neden bizden çıkarıldığının hesabını sorup sorgulayacağız.

Tabii ki gerçekleri korkmadan konuşacağız.

Ahmet Bey de bunu yapmış işte. Yalnızca eleştirmiş. Ne hırsız demiş ne de dolandırıcı/ yalancı… Gel gelelim yargıç karşısına çıkmaktan kurtulamadı. Bize de yorulmak düştü. Emekli vali yardımcıları Fahir Işıksız, Ardahan Totuk ve Mustafa Aydın’ın yanı sıra Sinan Akdoğan ve Ayhan Bülent Toptaş ile Karşıyaka Asliye Ceza Mahkemesindeydik. Ahmet Erendoğa para cezasına çarptırılınca rahatladık, “Şükürler olsun,” dedik.

Hapis cezası da alabilirdi.

’46 doğumlu Ahmet Erendoğa’yı üzüyor Sayın Başkan.

İnsanın aklından geçenleri paylaşıyor olmasının ne tehlikesi var ki…

Eleştiriden yararlanmak/ sonuç çıkarmak yerine düşünce sahiplerini korkutmaya çalışmak olsa olsa geri kalmış kabile toplumlarının/ topluluklarının işi olabilir.

Gelişmiş toplumların siyasileri vatandaşın eleştirilerine hoşgörüyle bakar bizim bildiğimiz.

***

Gün, 24 saat ya… Bazen yetmez oluyor.

Geçen hafta, dolu dolu geçti.

Feyza Hepçilingirler ile Mehmet Atilla Kitaplığı’nda gerçekleştirdiğimiz söyleşinin tadı ise bir başkaydı.

Türkçenin Kraliçesi’nin kadın- bayan konulu söyleşisi/ katkılar/ sorular ve Canan Hanımla Gülşen Ersan’ın okuduğu şiirler unutulmaz izler bıraktı dinleyenlerde.

Şimdi merakla/ heyecanla 23 Haziran’ı bekliyoruz. Yeni bir söyleşi için…

Türkiye burası. İnsanı hem yoruyor hem de zinde kılıyor.

Dediğim, diyeceğim bu!