Saramago’nun Korkuları

‘Korku insanın gözünü kör eder, dedi koyu renk gözlüklü genç kız ve korkarım, korku yüzünden körlüğümüz sürecek’(1) diye devam etti.

Hiç utanmadım, üzerime alındım. Nasıl da tanımadan beni bu denli güzel betimliyor, yanımda olsa boynuna sarılıp öpmek isterdim ama şarkının duygu yüklü mısrasında olduğu gibi ‘o şimdi çok uzaklarda’ bundan dolayı Jose ‘ye sarılıp öpemem. Evet, evet bu bizim korkumuz. Anlamadınız, olsun ama ben yine de anlatayım. Burada Bilal isminde bir tanıdığım aklıma geldi. Evet bu bizim yaşadığımız, körlüğün en tehlikelisi olan ‘beyazından’. ‘Beyaz körlük’ ten kör olanlarda göremeyen organ sadece göz değil, beyaz sisler arasında karanlıklara dalıp, kaybolan, başka bir organımız daha vardır; beyin. Bu tür körlükte, beyin, bitmeyen, bir ömür süren, zincirli mahkumiyeti yaşar(çeker). Bu tipler; filimde ki gibi ‘Kör oldum kör oldum’ diye haykırıp yırtınan, sonradan kör olanlardan değil kuşaklar boyu körlükleri devam edenlerdir.- bu bile bir avuntu oluşturabilir.-

Sokaklarda kavağa eden körleri benim gibi sizde sıklıkla görüyorsunuzdur. Göremedikleri halde salladıkları sıkılı yumruklarıyla rakibini dövdüğünü sanıp boşlukları döven beyin körleri.

Günceli okuma;

Köre iyilik yapmak istiyorsan pisliklerin resmini çizip gösterme -zaten görmüyor- yapabileceğin iyilik; görmesini sağlayacak göz bağışında bulunmaktır. Göz naklinde bulunabilmek içinse tek koşul; donar yapacak kişinin çok iyi gören gözlerinin olmasıdır.

Sağlıklı göz; yakını ve özellikle uzaklardaki gelişmeleri iyi gören gözdür. Kuramsal açılım(beyin) pratikle (göz) bütünleştiğinde, korkunun ve körlüğün yaşamda yeri yoktur.

Halen kör değilseniz, şanslısınız. Beyninize ve gözlerinize iyi bakın.

---------------

(1) Jose Saramago Körlük sayfa 136 Kırmızı Kedi Yay.