Türkiye'yi Sarsan İki Uzun Gün

11 Haziran 2022.
Dün akşam...
Çiğli Belediyesi Meclis Salonu'ndayız.
"15-16 Haziran 1970 Direnişi"ni anıyoruz.

Ege 78'liler Vakfı ve Türkiye İşçi Partisi'nin davetlisiyim.
O günleri bugüne bağlayan bir konuşmayla geceye karınca kararınca katkıda bulunuyorum.

Geceyi,gencecik TİP'li bir kızımız sunuyor.
Açılışı da TİP Çiğli ilçe başkanımız yapıyor.
O da bir kadın...

Kızlarımız,
kadınlarımız...
Zaten salonda çoğunluğu kızlı erkekli gençler oluşturuyor.
Etkinlik de gençlerimizin halaylarıyla sonlanıyor.
Mutluyum...

Amerikalı gazeteci John Reed, (mezarı Kremlin'in duvarındadır) 1917 Ekim Devrimi'nin o ilk günlerini görüp yaşayarak, tüm dünyaya duyurdu:
"Dünyayı Sarsan On Gün".

52 yıl önce de, Türkiye iki uzun gün ile sarsılmıştı...

Vasıf Öngören,
"Zengin Mutfağı" oyununda o günlere atıfta bulunur.
İki sınıf karşı karşıya gelmiştir:
Sermaye ve İşçi sınıfları...

Oyunda, patron Kerim Bey gelişmelerden o kadar ürker ki çareyi ortalık yatışana kadar yurtdışına gitmede bulur...

Bu bir kurguydu ama ben o günlerde bunu canlı yaşadım.

Öğretmen adayı olarak,İstanbul Eğitim Enstitüsü'nde okuyor ve harçlığımı çıkarmak için, orta ölçekli bir fabrika sahibinin çocuğuna ders veriyordum.

14 Haziran 1970 akşamı, eşler arasındaki tartışmalar ders yapmamızı engelledi. Kadın:

"Rusya'daki gibi olacakmış,
herşeyimize el koyup bizi evimizden atacaklarmış, hemen gidelim!.." deyip, eşi de onu ikna edemeyince bana döndü:
"Bir müddet burada olamayacağız, derslere ara verelim!.."

1967'de kurulan DİSK ile birlikte, o güne kadar itilen kakılan,
fıtratında(!) yalnızca yoksulluk ve iş kazası denilen cinayetlerdeki ölümler olan işçiler,
kendisi için sınıf olmanın bilincine eriyor, gücünü farkediyor ve bu gücü eylemliliği ile ortaya koyarak hızla büyüyordu.

Bu gelişmeden ürken sermaye ve onun iktidara yansıyan gücü, çareyi fiilen DİSK'i ortadan kaldırmayı amaçlayan yasa değişiminde buldu.

Bunu da,o günün Çalışma Bakanı açık açık dile getirdi:
"DİSK'in çanına ot tıkayacağız!.."

Sermaye DİSK'e meydan okuyordu.

İşçilerin yanıtı:
"Benim hangi sendikaya üye olacağıma devlet değil ben karar veririm!..
Sendika seçme ve değiştirme irademe el koyamazsın!" oldu...

"Hodri Meydan!" dedi.

Dedi ama, karşısında iktidarın büyük gücü vardı...

Peki DİSK'in gücü neydi?

"Birlikte olursak tüm engelleri aşarız" dediler.
Aştılar da...
"Birlikteliğimizle gücümüzü dosta düşmana gösteririz"
dediler.
Gösterdiler de...

İnançları vardı...
Cesaretleri vardı...
Kararlıydılar...

Bana, "15-16 Haziran nedir?"
diye sorarsanız,
"İnanç, Birliktelik,
Cesaret ve Kararlılığın bileşkesidir" derim...

İstanbul'un iki yakasında işçiler,
şalterleri indirip 
fabrikaları boşaltarak caddeleri, meydanları doldurdular...

Askerin, polisin barikatlarını aştılar...

Kadın işçiler en öndeydi...

Köprüleri açarak,
vapurları işletmiyerek iki yakadaki işçilerin birleşmesine engel olmak isteyen egemen güçler, tüm bu tedbirler işçileri durduramayınca çareyi sıkıyönetimde buldular...

Sonunda kazanan DİSK ve işçiler oldu.

Yasa değişikliği Anayasa Mahkemesinden döndü. Yargılanan DİSK yöneticileri beraat ettiler...

O gün işçiler şu soruyu yanıtladılar:

Çaresizlik mi?
Mücadele azmi,
cesaret ve kararlılık mı?..

Bugün de, iş-ekmek-özgürlük, demokrasi ve insan hakları mücadelesinde bu soru boylu boyunca karşımızda durmuyor mu?..

52 yıl önce DİSK'in ve emekçilerin bu soruya verdikleri yanıt bugün de önümüzü aydınlatıyor...

Aydınlatmalı...

15 Haziran'da da Demokrasi Dostluk Dayanışma Derneği'nin konuğu olarak katkıda bulunmanın mutluluğunu yaşayacağım...

Ne güzel!...