Deniz’lere gidin bu yaz

İnsanı, doğadaki coğrafik bir oluşumla kıyaslama gereksinimi duyduğumda, yapabileceğim en güzel eşleştirme, insanın denize benzediği saptamasıdır. Dünyanın tüm insanları betimlemesinin en kestirmesinden karşılığı, dünyanın tüm denizleri itirafıdır. Her ikisi de; enginliğin, sonsuzluğun, başını alıp bir yerlere gitmenin şiirsel, lirik ifadesidir. Deniz’ler ve insan; nerede başlar, nerede biter nerelere ulaşır sorusunun yanıtı yoktur bende. Onlar her yerde başlar ve onların bittiği hiç bir yer yoktur. Onlar için bitiş; sonsuzluğun diğer adıdır.

İnsanın derinlikleri, zengin sonsuz açılımlar verir. Git gidebildiğin kadar, bütün çabana, bütün uğraşına rağmen, varamazsın son denilen noktaya. Bu saptamanın aynısını Deniz’ler içinde yapmak olasıdır. Her adımda; değişik zenginlikler, her kulaçta; değişik renkler, renk cümbüşü karşılar seni. Renkler ve yine renkler vardır engin derinliklerde.

Gidebildiğin yere kadar git. Git ki gözün önde kalmasın benim yaşam amentümdür.

Deniz ve insanın sınırlarını çizebilir misiniz? Bilebilir misiniz bir insan ve bir deniz nerede başlar ve nerede biter? Bana, Karadeniz’in nerede başlayıp nerede bittiğinin yanıtını verebilir misinizin? Sakın! Coğrafya kitaplarına bakıp, başladığı yer burası, bittiği yer burasıdır diye yanıtlamaya çalışmayın... Yanlış ve yanıltıcı olur.

*****

Geçen yaz, Ağustos sıcağında altın kumlarında Akdeniz'in; hüznü; ilmik ilmik doyasıya yaşarken, ayağım şimdiye değin hiç tatmadığım değişik renklere dolandı. Bildiğim yörelerin hiç birinde görmediğim, hiç alışık olmadığım değişik türden renklere.

- Sen kimsin?

- Ben buraların yabancısıyım.

- Ya sen

- Ben de yabancıyım aslına bakarsan…. senin gibi.

Gözlerime, gözlerimin derinlerine denizin sonsuzluğuna dalar gibi baktı ve şiir okumaya başladı - hiçbir neden yoktu aslında- şiirin her mısraı, antik çağlardan başlıyor, günümüze süzülüyor ve geleceğe akıyordu.

***

Yabancıyım ben, yol yordam bilmem.

Belli senin de geçmemiş yolların buralardan

Gel gidelim yeni yollara seninle

Deniz’lere ulaşan yollara

Ben buraların yabancısı, yersiz yurtsuz.

Belli senin de geçmemiş yılların buralarda.

Denizlere varan.

Yeni yollara düşelim

Nasıl olursa olsun, umurumda değil.

Binelim bulutlara, yelken açalım denizlere.

Gel

Tut elimden.

Yol yordam bilmem ben

***

Derin denizlerden aşina iki hüzün, birbirini çoktan beri görmeyen eski dostlar gibi kalabalıklaştık, dört kişi olduk

Dört kişiydik biz;

Ben, Deniz, Yusuf ‘cuk ve yanı başımızda Hüseyin Akdeniz’e benzeyen.

Birbirimizi çağlardır tanır gibiydik. Ben; Karadeniz’in soğuk, delişmen suları, Onlar; Akdeniz’in tuzlu, efkârlı, sakin damlaları. Ne ben Karadeniz’dim artık ne de o Akdeniz... Hadi bakalım yanıtlayın- yanıtlayabilirseniz- Derinliklerde buluşan damlalar hangi denizdi? Yeni denizler, yeni enginlikler oluşmuştu bizden...

İnsanlar dünyanın her yerinden, değişik renklerde, değişik dillerde bir bütün olabiliyor bunu becerebiliyordu. Yeni bir harmoni, yeni bir tat oluşmakta, oluşmalı.

İnsanların ve denizlerin kaynaşmasını engelleyemeyecekler. Ne denizlerin ne de insanlığın engin yapılanmasını, yeniden oluşma sürecini hiç bir güç durduramayacak.

Denizlerin ve insanların sınırsız zenginlikleri dünyamız var oldukça yeni oluşumlar yaratacak. Güzellikler yaratma süreçleri hep sürecek. Sürmeli.

Bu yaz Akdeniz’in altın kumlarında, hüzünle sarhoş, kederli, dünyanın size haksızlık, ama çok haksızlık yaptığını düşünüp, kendinize ve dünyaya kırgın, umarsız, anasına avradına küfredin dünyanın. Bir rüzgârın sizi alazladığını duyumsayacaksınız. Ayağa kalkın, esintinin peşi sıra yürüyün. Çevrenizdeki kalabalığa hiç aldırmadan, onları hiç duymadan, onların sizi bunaltan, küçülten, daraltan hiçliğine siktir çekerek, esintiyi takip edin. Ağır ağır renk cümbüşü derinliklere çekecek sizi. Denizler dünyanın her yerinden; Mars denizinin karanlık tatsız, kuzey kutbunun soğuk titretici, Akdeniz’in tuzlu sıcak, sarhoş, Karadeniz’in hırçın sularından….dünyanın her bir köşesinden kopup gelmiş denizler göreceksiniz. Doğa nasılda-inadına- kaynaşmış. Ahengin şarkısını, ilahi türküsünü mırıldanmakta… Duyacaksınız.

Denizlerin uyumuna, insanların renklerini, dillerini katalım. Yeni bir türküye başlayalım.

Ben Deniz’lere hep güvendim. İnsanlara umudumu zaten hiç yitirmemiştim.

***

Yeni uyumlar zamanı;

Ben soğuk sulardan geldim, sen sıcak.

Bu yaz Akdeniz’e gidin, anasına avradına sövün haksızlıkların.

Derinliklerde Karadeniz’i ve dünyanın bütün denizlerini bulun.

Denizleri kirletiyorlar, insanlığı kirletiyorlar. İsyan edin buna ve

Dünyanın bütün denizleri birleşin!

***

 Anılarına saygıyla.