Franz Kafka.
'Dönüşüm', 'Dava',
'Şato', 'Aforizmalar',
'Babaya Mektup'...
Hangimiz okumadı ki Çek asılllı büyük yazarın bu kitaplarını...
Kafka'nın sevgilisi Diamont'un aktardığı anekdottan yola çıkarak, "Kafka'nın Bebeği" kitabında anlatır öyküyü Gerd Schneider:
Kafka parkta küçük bir kıza rastlar. Oyuncak bebeğini kaybeden kız ağlamaktadır.
Kafka:
"Sen merak etme ben onu bulacağım..."
der ve ertesi gün aynı yerde buluşmak üzere sözleşirler.
Buluştuklarında Kafka kıza, sanki kaybolan bebekten gelmiş gibi,
-kendi yazdığı-
bir mektubu okur:
"Benim için kederlenme ne olur..." diye yazmaktadır kaybolan bebek; "Dünyayı gezip görmek için uzuun bir yolculuğa çıktım. Sana her gördüğümü yazacağım..."
Bu oyun günlerce sürer, her buluşmada Kafka küçük kıza bebekten gelen mektupları okumaya devam eder...
Ve bir gün, Kafka kıza mektup yerine,
"Bak, bu senin bebeğin.." diyerek oyuncak bir bebek verir.
Kız şaşkınlıkla Kafka'ya bakar, çünkü bu onun bebeği değildir!..
Kafka, bebeğe iliştirilmiş bir notu okur küçük kıza:
"Yolculuk beni çok değiştirdi!.."
Küçük kız yıllarca gözü gibi bakar bebeğine...
Kız büyür...
Ve bir gün, oyuncak bebekte bir çatlağı farkederek, oraya sıkıştırılmış bir mektup bulur.
Ne yazmaktadır mektupta?
"Sevdiğin herşeyi er ya da geç kaybedeceksin ama sonunda sevgi başka bir suretle geri dönecek..."
Niçin anımsadım Kafka'nın küçük kız öyküsünü?..
Maya Kafka.
Torunum.
Okula yeni başladı,
ilkokul 1.sınıfa gidiyor.
A4 kağıtlarını ortadan katlamış,zımbalamış,
kapak tasarımını da hazırlayarak ilk kitabını yazmış:
"Babam !"
Altta da yazarın adı:
By Maya Kafka...
(Ekte kitabının fotoğrafları; son fotoğrafta da minik yazar Maya kardeşi Roman ile...)
Şiirselliğini yansıtamasam da Türkçe çevirisiyle kitabından sayfalar:
"Baba vardır, kocaman sımsıcak bir sarılışla seni kucaklayan...
Baba vardır, sen su birikintilerinde oynarken seninle birlikte hoplayıp zıplayan...
Baba vardır, sen bisiklete binmeyi öğrenirken aşağı yukarı koşuşturan...
Her sendelediğinde hep yanında hissettiğin, bisikletini tutan ...
Baba vardır, her üzüntünde ağlamanda
sana tasanı derdini unutturan; seni neşelendirip güldüren...
Baba vardır, her zor anında hep yanında olan...
Baba vardır, seni bulutların üzerinde uçuran...
Baba vardır şakacı,
hem gaz çıkartıp hem de suçu senin üzerine atan!..
Baba vardır, sahilde sana kumdan sihirli kaleler yapan...
Baba vardır ellerinden tutan ve sana kendini hep güvende hissettiren...
Baba vardır, gazlı soda içiren ve sen gegirdiğinde de kahkalarla gülen...
Baba vardır, sana dev gibi görünen ve omuzlarına çıktığında sana da öyle hissettiren...
Baba vardır, sen piknik yerinde azıcık çöp bıraktığında hemen tavrı değişip yüzü asılan, sana somurtan!
Baba vardır,çabalasa da yemek pişirmeyi beceremeyen ama senin için harika kitaplar okuyan...
İşte o benim babam...
Kimselere benzemez...
Tek istediğim,
büyüdüğümde onun gibi olabilmek...
Benim öyküm de burada bitti..."
Kim bilir?
Belki Maya Kafka da ilerde iyi bir yazar olur çıkar...