Haydi!

Dün nasıl vardıysa işgal edilmemiş bir şehir, uyuşturucu değil lider taşıyan bir gemi, organize suça batmamış bir liman, ruhunu şeytana satmamış milyonlarca iyi insan, o insanlar arasında birçok kahraman, bugün de var.

Tok ve mutlu çocukları, sorumlu anne, babaları, aklıselim vekilleri, onurlu yöneticileriyle bağımsız, refahı yüksek ve geleceği her daim aydınlık bir ülke olma ihtimali bugün de var.
Sen yeter ki o ihtimali gerçeğe çevirmeyi düşle, elinden geleni değil, elinden gelenin fazlasını yapmayı iste…

Tam bağımsız bir ülke hayal et, halkları kardeş, dinleri dost, mezhepleri akraba, insanları saygılı, hocaları eğitimli, görevlileri vicdanlı, üniversiteleri özerk, gençleri özgür, çocukları mutlu…
Hukuğu hukuk gibi, adaleti adalet gibi;

Meclisi meclis gibi, yasası yasa gibi,

Eğitimi eğitim gibi; okulu okul gibi,

Kurumu kurum gibi, insanı insan gibi;

Jandarması jandarma, polisi polis, bekçisi bekçi gibi olan bir ülke hayal et…

Özel güvenlikçilerinin ellerinde uzun namlulu, kısa namlulu, cop vesaire gibi silahlar bulunmayan;

İşkencecileri yargılayan, yargısız infazları araştıran, sorumlularını, tetikçilerini bulan, ayrı ayrı hepsini hukuk önünde cezalandıran;

İnsan haklarını, çocuk, kadın haklarını, hayvan haklarını bilmeyenleri kamu görevlisi yapmayan;

Cehalete savaş açan, eğitimsiz tek bir insan kalmayana dek eğitim için seferber olan;

İşçisinin, memurunun can güvenliğini sağlayan, emeklisini ezmeyen; yıllık gelirin hakça bölüşüldüğü, kimsenin yoksul ve çaresiz bırakılmadığı bir ülke hayal et…

Bacalarından siyah dumanlar salıp zehir solutmayan filtreli fabrikalarıyla istihdamı arttıran, işsizliği ortadan kaldıran;

Silah yapıp satmayan, bilim ve teknolojiye yatırım yapan, betonlaşmanın değil, makineleşmenin önünü açan;

Topraklarında tarım yapılan, tarım ilaçlarını bilinçsiz kullanmayan, çoluk çocuk bütün halkı zehirlemeyen;

Kendi pancar şekerini ihraç edip halkını, cangıl cungulların mısır şurubu şekeriyle besleyip kanser yapmayan;

Kendi çiftçisini batırıp yabancı ülkelerden buğday, arpa ithal etmeyen bir ülke…

Avrupa’nın plastik çöpünü almayan, kendi atığını ayrıştıran, geri dönüştüren, değerlendiren;

Radyasyonlu fındığı okullardaki çocuklara, kışlalardaki erlere dağıtmayan; üstünde zehir bulunduğu için ihraçtan dönen domatesi, biberi, pazarlarda kendi halkına satmayan;

Liderlerini tanrı yapıp onlara tapmayan, her şeyi ondan beklemeyen, varsa bir yanlış, o yanlışı görüp gösteren, sorumluluk üstlenen, elini taşın altına koymaktan kaçmayan; yapan, eden, çalışan, üreten, görevlerinin de haklarının da farkında olan insanların var olduğu bir ülke hayal et…

Sanata, sanatçıya, bilime, bilim insanına değer veren, aklını bilimle, ruhunu sanatla besleyen; aklını seksle bozmuş insanların ilkel dürtülerini incelten, kaba yanlarını yontan;

Sokaklarında kadınların öldürülmediği, evlerinde çocukların taciz edilmediği, kimsesiz çocukların seks işçisi yapılmadığı, orman kanunlarının geçmediği, fedailiğin para etmediği, doktorların, öğretmenlerin iş yerlerinde darp edilmediği bir ülke…

Dünyada, insan hakları ihlalleriyle, uyuşturucu ticaretiyle, batık ekonomisiyle, geri kalmışlığıyla, çağdışılığıyla değil, insan haklarını her alanda uygulayışıyla, eğitimli insanlarıyla, güneş enerjisinden elektrik üreten çatılarıyla; teknolojik ürün markalarıyla, bilgisayarı, telefonu, uçağı, her türden makinesi, arabasıyla; buğdayı, zeytini, zeytin yağı, şeker pancarı, çamfıstığı, şamfıstığı, kayısısı, portakalıyla, fındığı, cevizi, bademi, çayıyla; sütü, peyniri, tereyağıyla; alay konusu olan değil, saygı duyulan devlet adamlarıyla tanınan; onurlu, gururlu, adaletli bir ülke hayal et...

O ülkeyi iste!

O ülkeyi kurmak için kıpırda!

Samsun’a çık!

Sen olmadan olmaz.

Haydi!