Kapıdan içeri girer girmez elindeki kabarık zarfı uzattı 45 yıllık eşine.
"Bilezik mi alırsın, çocuklara mı dağıtırsın, orası senin bileceğin iş."
Zarfı eline alan Şaheste, içi 100 liralık banknotlarla dolu zarfı kanepeye fırlatıp öfkeden kudurmuşçasına bağırdı:
"Sen gene mi tarla sattın yoksa?"
***
Son sekiz yıl hep yapıyordu bunu.
Zahireci dükkânını on yıl önce kapatmıştı.
Kapattıktan sonra da elindeki bütün parayı bankaya yatırmıştı.
Faizler yüksekti.
"Dükkan aç, müşteriyle uğraş, senet sepet, kirayla uğraşacağına devret, bankaya yatır paranı" diyen öyle çoktu ki…
Bankanın verdiği faiz, aylık kazanç gibiydi. Bazen altında bazen de üstünde…
4 yıl faizle geçindi. Dördüncü yıl paranın faiziyle değil de diğer hesabındaki paradan çeker olmuştu.
Şahin, parasının faiz getirse de günden güne eridiğinin farkındaydı ve sıkışınca Şaheste’nin babasından kalma arazilerinin tapusunu da sekiz yıl önce üstüne aldığından arada bir arsa ve tarla sattığı oluyordu.
İlk on gün kavga gürültü kopsa da sonunda nasıl olsa gene barışıyorlardı.
Bu kez daha çok satmıştı. Yarısını kendine almış, diğer yarısını Şaheste’ye vermişti.