Gün, Can Baba!...
Bugün bir Şair öldü dostlar!...
21 yıl önce bugün,
12 Ağustos 1999'da,
Datça'da...
Öyle böyle bir Şair değil hem...
Bugün Can YÜCEL öldü...
Namı diğer, Can Baba...
**********
Bakan çocuğuydu Can Baba...
Hem de,
Cumhuriyet döneminin en önemli bakanlarından birinin.
Hasan Ali YÜCEL'in...
Bakan çocuğu gibi değildi ama.
Hep geçim sıkıntısı çekti hayatında...
Türkçe'nin en matrak,
En lafını esirgemeyen Şair'iydi...
Şiir'lerinde resmen ayar verirdi.
Ağır küfürler ederdi.
Özgürlüğünü mısralara dökerdi...
“Şiirlerinde küfür etme diyorlar usûlsüz,
Lan bu kadar orospu çocuğunu nasıl anlatayım küfürsüz?”
Her Şiir'inde;
Kendi ifadesiyle,
Nasıl gol atacağının peşindeydi...
O, Türk Şiir'inin santrforuydu…
Şair'liğinin yanı sıra;
Almanca, İngilizce, Latince ve Yunanca bilirdi...
Çok çeviri yaptı.
Çevirileri başına iş açtı...
12 Mart muhtırasında,
Mao ve Che çevirileri için içeri attılar.
1974'te genel af ile özgür kalabildi...
Şiir'lerinde ve hayatında,
Hep toplumsal sorunları gündeme getirdi...
Çarpık düzene,
Mutlaka söyleyecek bir sözü vardı…
Edebiyat kadar içkiye de düşkündü.
Sünger gibi derler ya,
İyi rakı içerdi hani...
“İçim rakı, dışım su..." derdi...
Nasıl rakı içileceğini de
Şöyle mısralara dökerdi:
"Rakı sofrasında susulmaz arkadaş,
Hıçkıra hıçkıra ağlayacaksın.
Arınacaksın gururundan, paşa gibi.
'Şerefe ulan' diyeceksin…
Şerefsiz Dünya’ya inat şerefimize,
Kırar gibi tokuşturup kadehleri,
Gırtlağınla seviştireceksin meyleri...
Gömeceksin kendini şişelerin dibine,
Ölür gibi içeceksin!
Öleceksin arkadaş…
Oturtacaksın karşına geçmişini,
Güle güle küfür edeceksin…
Unutacaksın, unutur gibi içeceksin!
İçiyorsan Rakı’yı öve öve,
Söve söve kusacaksın ne varsa içinde..."
Gırtlak kanserine yakalandı.
Dostları artık dinlenmesini söyledi...
“Ben şairim, fil değilim.
Azrail'i bir köşeye çekilip bekleyemem.
Meydanlarda ölmeliyim..." dedi...
"Ömür dediğin üç gündür.
Dün geçti, yarın meçhuldür.
O halde ömür dediğin bir gündür...
O da bu gündür..." der gibi aynı…
Biz gördük de göğe erdik ya;
Milenyumu göremeden,
12 Ağustos 1999’da öldü Can Baba...
Şiir söyleyerek,
Rakı içerek,
Küfür ederek yaşadı Usta...
Şiir söyleyerek,
Rakı içerek,
Küfür ederek de öldü...
Çok sevdiği Datça'da gömülmek istiyordu...
"Beni kuzum Datça’ya gömün.
Geçin Ankara’yı, İstanbul’u!
Oralar ağzına kadar dolu.
Alabildiğine pahalı…”
Datça'ya gömdüler...
Bende çok anısı var...
Rahmetli Fikret ALAN ağabeyimden miras...
Sıkı dostuydu Fikret ağabeyim, Can Baba'nın...
Öldüğünde İzmir'de;
Hastanede,
2 kızıyla birlikte başındaydı naaşının...
Ruhunuz şâd olsun;
Can Baba,
Fikret Baba...
Anılarınıza
ve muhteşem üretimlerinize saygıyla...