1 Mayıs’ın hikâyesini, hiç olmazsa kulak dolgunluğuyla bilmeyen yoktur. Neydi hikâyesi? 1 Mayıs 1886’da, Amerikan sendikaları konfederasyonu AFL, günde, en az 12 saat çalışmak zorunda olan işçilerin, 8 saatlik çalışma hakkı talep ettikleri ve ortalığın kan gölüne dönmesine rağmen davalarından vazgeçmedikleri mitingler düzenledi. Paris Uluslararası Marksist İşçi Kongresi’ni toplayan 2. Enternasyonal, 3 yıl sonra, mücadelede kaybettikleri yoldaşları için ilk anma yürüyüşünü gerçekleştirdiler ve 1 Mayıs geleneği başladı.
Evet, proletarya diktatörlüğünü kurma amacıyla canını hiçe sayanların, kendilerini buna adayanların günüydü 1 Mayıs. Sosyalistlerin biricik bayramıydı. Elimizde bize ait, bir tek 1 Mayıs vardı.
…
Sosyal medyada bir tur atayım dedim. Kimler kutlamamış ki 1 Mayıs’ı! Tanıyorum kutlayanı, yakın arkadaşım. Oy attığı patiyi biliyorum. Gerçi her fırsatta içi rahat oy atmadığını belirtiyor da, ancak başka bir şansı olmadığını, buna razı gelmek gerektiğini düşünebilecek kadar "işçi yandaşı".
Oyunu attığı partinin programına bakıyorum. İşçi sömürüsünün temelinde yatan neden olan, üretim araçlarının özel mülkiyetini kaldırmak bir kenara, ‘güvence altına alıyor’ program.
Aynı partinin, seküler duruşları nedeniyle sempati duyduğu sermayedarlara, holdinglere falan bakıyorum. En örnek aldıkları, 2013 Gezi olaylarında direnişçileri otellerinde konuk edip, 2015’te sahibinin "hükümetten memnunuz, 2015’e iyimserlikle bakıyoruz" dediği holding. Yani bugünkü sahibi gibi, tipik bir TÜSİAD üyesi. İşçiler ve sendikacılar arasında, emek sömürüsünün Cengiz Holding’den kalır yanı olmadığı sürekli tekrarlanan grup. Kurucusu, Cumhuriyet tarihindeki ilk ve en büyük iki ayaklanmadan biri olan KAVEL direnişinin başladığı fabrikanın sahibi. Kandan yığılmış bir höyük gibi, ölü, sakat ve bitkin işçilerin emeklerinin üzerinde yükselmiş. 1 Mayıs’ı kutlayan, sosyalist olmayan kesimin "tam bir cumhuriyet adamı, laik, gerçek bir vatansever" dedikleri bir adam.
İdolleri kim? Çoğunlukla Ecevit. Derviş Planı'nın ve Hayata Dönüş Operasyonları'nın faili, sosyalizme hayatının kazığını atmış Ecevit.
1 Mayıs’ı sosyalistler dışında kutlayanların çoğunun profili bu. Bir diğerine bakıyorum ki o da bir apolitik. "Sosyalizm öldü, iççi mücadelesi öldü. Bundan sonra insanlık, en fazla en iyi kapitalizmi kurabilecek kudrete sahip, bencil, ilkel bir yaratık" demişliği var bana. Üniversiteyi bitirdiğimiz yıl, "Hiç, herhangi bir sosyalistin, sosyalizme dair yazdığı herhangi bir makale, kitap veya köşe yazısı okudun mu?" diye sorduğumda, "Hayır, okumadım. Fakat bu sosyalizme bakışımdan değil, ben siyasi hiçbir şey okumadım" demişti. Bu, yalnızca bunu açıkça itiraf etmişti. 1 Mayıs paylaşımı yapanların diğer paylaşımlarına baktığımızda sayılarının azımsanmayacak kadar çok olduğunu görürüz.
İki üç tanesi; haklarında çok detaylı konuşmayacağım, şunu söylemem yeterli olacaktır; Kanlı 1 Mayıs’ın failleriyle aynı gelenekten gelenler.
1 Mayıs’ı kutlamalarını haklı çıkarmalarının bir çaresi var mıdır? Vardır tabii! Bunun için, Alaaddin’in cinini bulmaları yeterli, fakat zahmetli.
Bırakın! Onu anlamsızlaştırmayın! 1 Mayıs’ı kutlamak, onun ruhunu taşıyanlara kalsın.