İnsanı, doğayı, diğer tüm canlıları sevebilmek üzerine ve
elektirikçi ya da Gariban Mehmet...
O'nu bu kez de kasabın önünde otururken gördüm. Merhabalaştık. "Bekliyorum" dedi.
İçeriğe göz attım konuşurken. Güneşli sıcak bir hava.
Dikili’nin merkezi bir caddesi. İnsanlar gelip geçiyorlar. Arada kasaba girenler de oluyor. Ama gariban Mehmet’in gözü tezgahı başında et sıyıran kasapta.
"Yavrular için bir şeyler bekliyorum diyor". Yavrular dediği beslediği, koruduğu, kucakladığı, sevdiği kedi ve köpekleriydi.
Gariban Mehmet.
Dikili de herkes tanır O'nu. Arkasından baktığınızda kamburu çıkmış, yürümekte zorlanan, yaşlı bir adam. Ama yavruları sözkonusu olduğunda dinamik, koruyucu, hesap sorucu bir insan. Sokak kedileriyle, sokak köpekleriyle çoğalan, uzun sohbetleri de onlarla yapan bir insan.
O’nu küçük yaşlarımdan beri elektrikçi, daha sonra sinema makinisti olarak tanıyorum. Onun hayvanlara, günlük yaşamların en zayıf varlıklarına olan yakınlığına da son yıllarda tanık oldum. Yalnız yaşayan, bütün zamanlarını ve olanaklarını hayvanlara adamış bir insan.
Bir gün, oturduğum evin yakınlarında bir çöp varilinin yanında otururken gördüm O’nu. Çevresinde, doğru sayabildiysem 14 kedi, 6 köpek vardı. Hem besliyor, hem de konuşuyordu onlarla. Yanına yaklaştım. "Kolay gelsin" dedim. Anlatmaya başladı.
Dertliydi. Bazı insanların sokak hayvanlarına bakışlarını ve yaklaşımlarını doğru, insancıl bulmuyordu.
"Kendileri yardım etmiyor, bu yetmiyormuş gibi bana da, yok hayvanları şımartıyormuşum, yok Onlara fazla yüz veriyormuşum diye kızıyorlar’’ diyordu.
"Pislik üretiyormuşum" diyorlar.
"Ne yani bu sahipsiz yavrular ölsünler mi?" diyordu.
Gariban Mehmet. O kamburu çıkmış, pek de önemsenmeyen yaşlı adam "Bu, korumadan yoksun, kendini ifade edemeyen canlıları sevemeyen, insanı nasıl gerektiği gibi sever kardeşim" diyordu.
"Bu yavruları severseniz, sevmeyi öğrenir, insan sevginiz daha da büyür, çoğalır" diyordu Gariban Mehmet....
Ortalıklarda dolaşan ve kendilerini çok akıllı bulan, yürekleri, ruhları doğanın zayıf, korumasız canlılarına, ezilenlerine kapalı binlerce insandan çok daha fazla İNSAN olan Gariban Mehmet.
Yavruların adına uzun yaşamanı diliyorum...
İzmir'in kasabası Dikili'ye yolunuz düşerse O'nu tanımanızı isterim.