Deprem felaketi maddi ve moral anlamda olağanüstü acılı bir sürecin başlamasına neden oldu. Tahminler çok daha fazla olsa da, resmi rakamlara göre 40 binin üzerinde insanımızı kaybettik. Binlerce bina yerle bir oldu. On binlerce insanımız evsiz barınaksız kaldı.
Bu sürecin sonuçlarının yarattığı maddi ve manevi yıkımlar uzun süre yaşanacak. Kayıp canların yarattığı duygu bulutları kolay dağılmayacak.
Ancak alt üst olan duygu dünyalarımızın, geleceğin sorunları konusunda çözümler üretilmesine katkı koymamıza engel oluşturmasına meydan verilmemelidir.
Her şeyden önce yaşanılan sonuçlara neden olan eksiklik, aksaklık, liyakatsizlik, rant amaçlı uygulama ve yolsuzlukların tespiti doğru yapılmalıdır. Ve yeni yapılaşma, siyasi çıkar ya da konum, kariyer kazanmayı değil, insanı temel alan bir anlayışla yasama geçirilmelidir.
Yaşanılan felaketin ve acıların baş sorumlusu olan, 20 yılı aşkın ülkeyi yöneten iktidar, yeni felaketlere yol açacak arayışların içine girdi bile. İktidarda kalabilme cabalarına güç katacağına inandığı adımlar atmada tereddüt etmiyor. Çünkü onları insanımız değil, koltuklar, saraylar ve rant ilgilendiriyor. Can kayıpları ve barınma derdinde olan insanlarımızı, gerekli araştırmalar yapılmadan bir yıl içinde konut yapma vaatleriyle kandırmaya çalışıyorlar.
Bina yıkıntılarının önünde hala yakınlarının canlı ya da cansız bedenlerini bekleyen insanlarımıza 'sadaka verir' tavrıyla sağlıksız konutlar vaat etmekten geri durmayan anlayışın; gerçek anlamda insani yaklaşımları, halkımızın beklentilerine yönelik doğru çözümleri üreteceğini beklemenin doğru olmadığı dünden daha açık hale gelmiştir.
Biliyoruz ki yaşadığımız bu acı ve öfke yüklü süreci aşmak kolay olmayacak. Ancak hayatın devam ettiği gerçeğini unutmadan, bir yandan hep birlikte yaraları sarma çabalarımızı yoğunlaştırırken, bireyler olarak güçlerimiz oranında her tür katkıyı koyarken, diğer yandan da yeninin inşası için gereken çaba ve mücadele içinde olunmalıdır.
Sivil toplum örgütleri her tür engellemelere rağmen gerekenleri yapma çabası içindeler ve bunu daha da arttırmalıdırlar. Çabalarını daha etkin kılma uğraşı içinde olmalıdırlar.
Ve tabii ki bizler, bireyler olarak bir yandan yapılan destekleri ve dayanışma amaçlı faaliyetleri desteklerken, diğer yandan güç ve olanaklarımız çerçevesinde katkılarımızı arttırarak sürdürmeliyiz.
Bugün gerçek anlamda insan olabilmenin ön koşullarının en önde geleni budur.
Bugün, olanakları olanların bir süreliğine de olsa bir depremzedeyi barındırması, depremzede bir aileden olan öğrenciye burs sağlaması ya da depremzede bir kaç aileye beslenme ve gıda yardımı temin etmesi insani görev olarak algılanmalıdır.
Bugün bu acılı süreç yaşanırken hepimizin yapacağı bir şeyler vardır ve olmalıdır. İçinde ya da çevresinde bulunduğumuz tüm yapı ve kurumları bu çerçevede hareketlendirmek te önemli bir görev olarak önümüzde durmaktadır.
Bugün bir yandan gerçek anlamda insan olabilmenin görevlerini yerine getirme çabası içinde olunurken, diğer yandan yaşanılan acıların önlemlerini almayan, alamayanlara karşı güçlü 'HAYIR' seslerini yükseltmenin de zamanıdır.
Haydi görevlerimize...