Arkamızda Kimse Kalmayıncaya Kadar Bekleyecek miyiz?...
Ülkemiz uzun yıllar sağ-otoriter yönelimli iktidarlar tarafından yönetildi, yönetiliyor. Ve 1950’den bu yana üç askeri dönem yaşandı. 27 Mayıs, daha sonra 68 dönemi ve 12 Martla bitirildi. Gelişen demokrasi mücadelesi 12 Eylül faşist askeri darbesi ile sonlandırıldı.
Bu süreçleri, içinde yer alarak yaşayanlar ve öncelerini de okuyarak öğrenenler şimdi de, sömürü, talan, yokluk, yoksulluk, işsizlik, adaletsizlik ve hukuksuzluk anlamında, çok faklı zamanları yaşıyorlar.
Umutlarımızın olağanüstü yıpratıldığı bu süreçlerden nasıl çıkılacak, çıkılabilecek mi?
Neler düşünüyoruz, neler yapıyor, yapabiliyoruz?
Açıkça belirtmek gerekiyor ki, geçmişteki süreçleri yaşamış ve bugünleri de yaşayanlar, korona celladının da etkisiyle hayli yorgunlar.
Hayata ve insana ilişkin işlere yarayamamanın yarattığı yorgunluk ve sıkıntılar...
Dünya da ve ülkemizde olup bitenleri, hak, hukuk ve adalet kavramlarının yerle bir edildiğini görmenin ve yaşamanın yarattığı kahrolmuşluk...
Gerçek anlamda insan olabilme çabasında olanların, yaşamanın anlamına ilişkin olarak öğrendiği temel ilkelerden en başta geleni, yaşanılan her alanda, iyilikler doğrultusunda, toplumsal haksızlıklara karşı çıkma, söz söyleme, özgürleşme, demokrasi ve sömürüsüz bir toplum yolundaki mücadelenin bir yanlarında olmaktır.
Ve bugün her şeye rağmen bu mümkündür, zorunludur...
Bugün ekonomi ve politik anlamda, ülkemizin durumu perişandır. Artık yaşananları izlemek, duymak ve geriletememek, yüreklerimizi ve akıllarımızı kahrolası bir sürece sokuyor. Halkımızın iradesi ve demokratik tercihleri yok sayıla biliniyor. Halkların Demokratik Partisi’nin (HDP) seçilmiş 45 belediye başkanı görevden alınarak, yerlerine Kayyumlar atanıyor.
Televizyon programında konuşan, spiker tarafından da desteklenen bir kadın konuşmacı “15 Temmuz kursağımızda kaldı, vallahi yapamadık istediklerimizi. Birazcık şeye denk geldik… Boş bulunduk. Yanlış anlaşılmasın doğru anlaşılsın. Bizim aile şöyle bir 50 kişiyi götürür. Maddi ve manevi olarak çok donanımlıyız. Biz liderimizin yanındayız… Ve asla yedirmeyiz bu ülkede… Onun için ayaklarını denk alsınlar. Bizim sitede var hâlâ 3-5 (komşu), benim listem hazır” diyerek tehditler savuruyor ve hukuk hala sessiz.
Ayrıca yetkili bir kişi, “Çok önemli değil” diyebiliyor. Ve Muhalif haber kanallarına üst üste cezalar kesiliyor. Ölüm orucu nedeniyle hayatını kaybeden İbrahim’in cenazesine saldırılıyor. Görevliler saldırganlar yerine, cenazeye katılanları gözaltına alıyor.
Milyonlarca insanımız işsiz. Yokluk ve yoksulluk insanlarımızı intiharlara sürüklemeye başladı. Yaşanan gerçekleri, doğruları yazan, çizen, konuşan gazeteci, aydın ve düşünürler çıkarılan infaz yasasının dışında bırakılırken, mafya liderleri, tacizciler ve benzeri suçlular serbest bırakılıyor.
Haksızlık, hukuksuzluk ve adaletsizlik...
Peki de ne yapacağız?
Arkalarımızda hiç kimsenin kalmadığı tarihsel örnekleri unutmayalım...
“Naziler komünistler için geldiğinde, sesimi çıkarmadım; çünkü komünist değildim. Sosyal demokratları içeri tıktıklarında sesimi çıkarmadım; çünkü sosyal demokrat değildim. Sonra sendikacılar için geldiler, bir şey söylemedim; çünkü sendikacı değildim. Sonra Yahudiler için geldiler, sesimi çıkarmadım, çünkü Yahudi değildim. Benim için geldiklerinde, sesini çıkaracak kimse kalmamıştı” (Martin Niemöller)
Farklılıklarımızı ikinci yere koyarak hukuk, adalet ve demokrasi için seferberlik gerekiyor.
Yorgunluklarımızı bir yana atma, her alanda fabrikada, tarlada, sokaklarda, eğitim kurumlarında haksızlıkların sesi olma zamanı bugün değilse ne zaman olacaktır…
Huseyin Ozkaynak. Disk Emekli... 4 Yıl Önce
Fasizme karsi , Özgürlük Demorasi 've baristan yana olan tum sivil toplum orgutleri sendikalar, Demokratik kitle orgutleri ve en onemliside siyasi partiler asgari mustereklerde bulusarak Birlesik cepheyi olusturmak zorundadirlar. Cozum bu. Diye dusunuyorum.